Familya
when i was i kid, what i have in mind was all about me: who am gonna play with, when will my hair grow, when will i started going out alone, and etc. i always wanted to do the things on my own, with out my mom and my brother. most of the time then, dapat lagi kong kasama si kuya and i should ask permission to my mom. when i grew older, nasa tamang age na ako, ganun parin ang gusto ko. when i was in manila, puro sarili ko iniisip ko. like, kelan pa kaya ko pakakaalis sa bahay namin, tipong ganun. i wanted to ran away from my family. i was to lazy to deal with my problems with them. pag my problema, pakiramdam ko kaagad na "di na malulutasan". ganun ako ka "nega" pag dating sa family ko. i guess ayaw ko lang na madisappoint ako pag sobrang nag expect ako sa kanila. *sigh*
i thank God for granting my wish to study here in Oz and ng malayo naman sa pamilya ko. coz in this set up, namimis ko sila and ngayon ko lang naramdaman ang halaga nila! haaaaay, i feel like going home and hugging them for real!! now i know kung hanggang san sila sa buhay ko. kung ano sila sa buhay ko.
christmas time is fast approaching, gustong gusto ko na silang mayakap at pasalamatan sa lahat which i failed to do for AGES!! *sad*
love and miss ya mom and pa!


<< Home